Gemiste kans

Voor het programma Meer Reizen werk ik aan toffe samenwerkingen waarbij ik veel leuke reisblogs tegenkom. Ik wenste bij het zien van deze inspirerende blogs dat ik zes jaar geleden al was gestart met een blog over mijn, toen ontluikende, liefde voor Griekenland.

Je kent het wel:

Maar… waarom deed ik het toen niet?

• Ik kreeg destijds in mijn 360 graden feedback dat ik een goede redacteur was, maar geen goede schrijver. Dit was natuurlijk niet goed voor mijn zelfvertrouwen. 
• Ik werkte in een omgeving waar er echt geen enkele typefout gemaakt mocht worden en ik handhaafde daar zelf ook op bij collega’s. Voor mijzelf hanteerde ik daarom nog veel strengere eisen. Perfectionisme als struikelblok. 
• Mijn collega’s en vrienden dachten al dat ik 10x per jaar in het Griekse zat, ook toen dat nog niet zo was. Ik vond beeldvorming – zeker als leidinggevende – heel belangrijk. Zei het wellicht dat ik te weinig werk en aandacht stak in mijn baan? Dat dacht ik terwijl ik meer dan 40 uur per week werkte en enorm betrokken was.

Vijf jaar later durf ik eindelijk wel te bloggen. Ik ben niet meer gebonden aan een organisatie en heb goede redacteuren in mijn netwerk die zo nu en dan meekijken (zoals bij dit stuk). 

Het past nu ook echt bij me. Ik vind dat ambitieuze professionals reizen meer in hun leven kunnen integreren. Hoe kan ik ze dat beter meegeven dan zelf open te zijn over mijn work-life-travel balance?